’Wie Doet Wat’ interview met Debora - De Telegraaf

In de rubriek ’Wie Doet Wat’ spreken we iedere week een vrouw over de rolverdeling tussen haar en haar partner. De vraag is: wie doet wat binnen de relatie? Vandaag spreken we Debora Huisman-Leeser (39). Ze is ruim 12,5 jaar getrouwd met Dustin (39) en ze hebben drie kinderen: Djulia (11), Samuel (5) en Gabriella (3) en wonen in Amsterdam.

„Ik ben chief creative officer bij horloge- en juwelenhuis Gassan, dat betekent dat ik me bezighoud met de uitstraling van de organisatie en de winkels. Daarnaast doe ik ook nog de juweleninkoop, onder andere samen met mijn moeder.

Mijn werk is heel divers. Ik werk parttime en één keer per week vanuit huis. Maar eigenlijk sta je altijd aan met een eigen bedrijf, dat stopt nooit. Als je werk ook je hobby is, voelt het niet als werken.

Glas halfvol

Mijn man Dustin werkt ook in het familiebedrijf. Hij heeft zijn eigen merk, Trophy by Gassan, opgezet binnen het bedrijf. Hij is altijd profvoetballer geweest, maar heeft op een gegeven moment besloten om daarmee te stoppen vanwege blessures.

We werken dus allebei in het familiebedrijf en zijn financieel gezien gelijkwaardig. Ik ben heel tevreden met hoe we het nu financieel geregeld hebben, maar ik moet zeggen dat ik ook gewoon een tevreden mens ben: bij mij is het glas altijd halfvol.

Papadag Naast dat wij financieel gelijkwaardig zijn, proberen we het huishouden ook gelijk te verdelen. Hierbij letten we er vooral op wie op welke dag werkt: als ik werk, kookt mijn man en andersom. Zo verdelen we de taken en heb je na een drukke werkdag ook nog tijd om aan de kinderen te besteden.

We hebben wel allebei een beetje onze eigen rol in het huishouden. Ik neem bijvoorbeeld meer de verzorgende taken op me rondom de kinderen en mijn man begeleidt ze vaker bij dingen zoals sport. En de zorg voor de kinderen verdelen we ook eerlijk: dat doen wij door om de beurt thuis te werken.

Dustin heeft daarom ook een papadag, waarop hij voor de kinderen zorgt. En ik ben enorm betrokken: ik wil niet dat mijn kinderen mij ooit kunnen verwijten dat ik er niet genoeg was.

Laat het los Je ziet dat heel veel vrouwen micromanagers zijn en alles zelf willen regelen: laat het nou gewoon los en laat die mannen eens wat meer doen. Het is belangrijk dat je ze de ruimte geeft om hun eigen fouten te maken. Op die manier kun je ook beter de balans behouden. Op eigen benen Daarnaast proberen we onze kinderen steeds meer te laten helpen in het huishouden: zelf aankleden, bedden opmaken en gordijnen opendoen. Hoe zelfstandiger je je kinderen maakt, hoe beter ze op eigen benen kunnen staan. Ik vind het belangrijk dat je je kinderen zelfstandig opvoedt en ook fouten laat maken.

Geld is geen drijfveer Ik denk dat het als vrouw heel belangrijk is om te werken en voor je kind een voorbeeld te zijn, mits je natuurlijk de juiste balans houdt. Voor mij is het belangrijk om quality
momenten in te plannen en dan ook de juiste vragen te stellen aan mijn kinderen: zo begrijp ik wat er in hun levens speelt.

Ik vind het heel belangrijk om er veel te zijn voor mijn kinderen, maar ook om mijn ambities niet los te laten. Ik wil daarmee vooral aan mijn kinderen meegeven dat je moet doen wat je leuk vindt. Dan voelt het als een hobby; geld verdienen mag niet je drijfveer zijn.

Teleurstelling Gelukkig heb ik een geweldige secretaresse, die ook privé-afspraken voor mij inplant. Als je de communicatie vanuit school goed wil bijhouden, is dat namelijk al een fulltimebaan op zich. Het is wel heel lastig als je één week van tevoren te horen krijgt dat je om half drie op school moet zijn, terwijl je die dag aan het werk bent.

Ik vind dat ze daar veel meer rekening mee moeten houden. Voor een kind is het natuurlijk heel teleurstellend als jouw papa of mama er op een schoolafspraak niet bij kan zijn. Maar wat scholen af en toe van ouders verwachten, vind ik wel doorslaan.